Kebelakangan ni saya rasa awak cam sedih je.. Nape ek? Saya tau berat mata memandang, berat lg bahu yg memikul. Semoga tuhan meringankan beban perasaan yg awak hadapi & memberikan awak ketenangan selalu..
Seberat mana pun bahu yg memikul, insyaAllah kaki masih larat utk melangkah. Awak jgn risau ye.. Mudah2an Allah memberi kekuatan & tabahkan hati saya menempuhi & mengharungi semuanya ni.. Saya pun tak tau nape skarang saya lemah utk bergerak sendiri.. Padahal sebelum ni semuanya saya harungi sendiri & bersorangan.. Tp alhamdulillah saya tetap mampu senyum..
Saya ni slalu tagih simpati awak.. Ntah sampai bile la agaknye.. Teruknya saya ni.. Tak seharusnya saya tagih simpati sesape utk terus melangkah.. Semoga Allah merahmati org2 sekeliling saya..
Sebuah senyuman tetap tak dapat menyembunyikan duka di hati yg terpancar melalui mata, yg tersirat di sebalik kata2. Bukan saya yg awak perlu tenangkan & risaukan sebaliknya diri awak la yg perlu awak tenangkan & patut awak risaukan terlebih dulu. Saya tak risau, cuma mengingatkan. Takut2 dek terlalu mengikut & melayan perasaan, kelak hati & jiwa menjadi hanyut & lalai. Mulut dapat menafi, akal boleh membantah, namun hanya hati yg lebih mengetahui..
InsyaAllah saya ingat nasihat awak.. Mudah2an saya tak hanyut & lalai dalam arus dunia yg sementara ni. Amin...